Koray hocam bana “Neden bu kadar üzülüyorsun, bir daha ekeriz” dedi.
Düşünün, ne kadar büyük bir emek, acı ve beklentiyle geçirdiğimiz süreci, yaşadığımız psikolojik yıpranmayı bu kadar basite indirgeyen bir yaklaşım…
Oysa o ekim sırasında çekilen ağrıyı, o koltukta geçirilen saatleri, haftalarca süren bakım sürecini, her sabah aynaya baktığımızda hissettiğimiz umudu biz yaşıyoruz.
Ama onların gözünde sadece “bir daha ekeriz” kadar değeri var. Buradan da anlayabilirsiniz; yaptıkları işlerin sonucunun kendilerini ne kadar etkilediğini yada sonucu ne kadar umursadıklarını. Başkalarının sonuçları sizin bile umrunuzdayken siz bile üzülüp sevinirken…